Παρασκευή 3 Ιουλίου 2009

Ιντερνετικούς χαιρετισμούς!

Ρε παιδί μου, δεν ξέρω τι να πω γι'αυτό το διαβολομηχάνημα που έχω μπροστά μου... ναι ναι φίλε αναγνώστη, καλά κατάλαβες: μιλώ γι'αυτό που έχεις και εσύ μπροστά σου, ναι ναι τον υπολογιστή. Από πολλούς έχει κατηγορηθεί -δεν βγάζουμε τους εαυτούς μας απ'έξω- ότι λέει συμβάλλει στην αποξένωση, τα παιδιά δεν βγαίνουν στη γειτονιά αλλά κάθονται ατελείωτες ώρες μπροστά από μία οθόνη, οι οικογένειες πλέον χωρίζονται γιατί ο καθένας είναι στον δικό του υπολογιστή και άλλα πολλά. Μάλιστα έχει αρχίσει να χαρακτηρίζεται ο υπολογιστής με εκφράσεις που ανακαλύφθηκαν ελέω τηλεόρασης: χαζοκούτι, μαλακιστήρι και τα πιο χαρντκορ (ουαου) συσκεύη του διαβόλου και "αυτό φταίει για όλα τα κακά στο σπίτι μας". Έτσι τι έκαναν οι έξυπνοι κομπιουτεράκηδες; Ανακάλυψαν βεβαίως-βεβαίως προγράμματα επικοινωνίας μέσω του υπολογιστή -ναι κι εγώ με το στόμα ανοιχτό έχω μείνει! Στην αρχή εγένετο λοιπόν τα chat-rooms και αφού είδαμε ότι ήταν καλά, αποφασίσαμε να το χοντρύνουμε το πράγμα φτάνοντας στην εποχή facebook -που είναι πολύ sic(k). Έτσι λοιπόν, έχουμε ο καθένας καμιά 500αριά φίλους, με τους οποίους καλά καλά δεν γνωριζόμαστε και όταν τους βλέπουμε στο δρόμο ντρεπόμαστε να τους μιλήσουμε, αλλά οι friends, friends! Ψευδαίσθηση επικοινωνίας αληθινοί μου φίλοι και ο mpouklas improved his score at waka and just sent you a comment bla bla! Σε αυτή την κατηγορία λοιπόν -εδώ τίθεται το ερώτημα- ανήκουν και τα μπλογκ; Ε, λοιπόν εγώ δεν ξέρω τι να πω γι'αυτό. Ξαφνικά μιλάμε γνωστοί και άγνωστοι πάνω σε κοινά θέματα, σχολιάζοντάς τα και εγώ νιώθω να επικοινωνούμε, ανωμαλία; Άρα ο υπολογιστής δεν είναι και τόσο κακό; Πώς είναι δυνατόν να είναι κακό, όταν εμείς εδώ βγάζουμε τα σώψηχά μας; Μάλλον τελικά με αυτό εδώ το κείμενο προσπαθώ να σας ευχαριστήσω για το ενδιαφέρον και να σας ευχηθώ καλό καλοκαίρι και καλά να περάσετε! Κατά διαστήματα μέσα στις διακοπές θα επανερχόμαστε με θεματάκια και εντυπώσεις από τις διακοπές αλλά όχι τόσο συχνά όσο τώρα! Τα φιλιά μας!

It's something unpredictable
but in the end is right
I hope you had the time of
your life

Good Riddance
Greenday

Πέμπτη 2 Ιουλίου 2009

2000+

Πωπω χαμός γίνεται....τα διχιλιάσαμε!!! Καλά να 'μαστε! ΦΦΦΦχαριστούμε για τις αναγνώσεις και για τα σχόλια!!

Για τις ατελείωτες "χαμένες" ώρες..

Ε ρε παιδί μου, είναι κάτι δουλειές που ξεκινάς να τις κάνεις πρωί και λες του πούστη, θα τελείωσω σε καμιά ώρα, δεν θα μου φάει και όλη την ημέρα..Αλλά έχεις την εξυπνάδα να είναι πρώτη Ιουλίου -καλό μήνα παρεπιπτώντος- και εσύ να πρέπει να πάς στη τράπεζα, αλλά όχι σε οποιαδήποτε τράπεζα, αλλά την Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος. Προς τι τα κεφαλαία θα μου πεις; Αυτοί είναι μεγάλοι από μόνοι τους, δεν χρειάζεται να τους μεγαλώνουμε κι εμείς, αλλά θα το καταπιώ και αυτό. Μπαίνεις μέσα λοιπόν αεράτος και ορεξάτος -αν και περίμενες ουρά στην είσοδο λόγω του καινούργιου συστήματος: "Πατήστε το κουμπί, όταν ανάψει πράσινο μπείτε, βγάλτε γυαλία, χαϊμαλιά ή/και ρούχα, χαμογελάστε στον φακό και όταν το φως γίνει πράσινο μπείτε και πιο μέσα"-, μπαίνεις όμως, πατάς το κουμπάκι να δεις τί νούμερο θα είσαι για απόψε, να έρθει η σειρά σου δηλαδή, που πήγε το μυαλό σου; Νούμερο 425, κοιτάς τη φωτεινή επιγραφή πάνω από τα ταμία: Νούμερο 195!! Λές δεν μπορεί, θα χάλασε, έλα όμως που παππούδες, γιαγιάδες και όλο το σόϊ, ήρθαν από τα αξημέρωτα για την πολυπόθητη σύνταξη. Εκεί λοιπόν που σε πιάνει κρύος ιδρώτας -ας σε προσέχουν με το air condition, δεν φτάνει- εμφανίζεται ένας Χριστιανός και σου λέει: "Φίλε θέλεις χαρτάκι; Το άφησε ένας τύπος πριν λίγο". Ω! Τι χαρά! Σε ευχαριστώ! Κοιτάς το νούμερο και βλέπεις 254, μια χαρά δηλαδή..καμιά ωρίτσα και ξεμπέρδεψες; Τι θα κάνεις όμως αυτή την μία ώρα; Δεν μπορείς να σηκωθείς να φύγεις έτσι και να αφήσεις την τράπεζα στα κρύα του λουτρού- τί θα πει και εκείνη; Κι εσύ να μην αργήσεις, αν έχει ουρά στην είσοδο σίγουρα θα χασεις τη σειρά σου... Απαπαπαπαπα δεν είσαι για τέτοια ριψοκίνδυνα πράγματα. Άρα τι κάνεις; Παρατηρείς τον κόσμο γύρω και το περιβάλλον..ε ναι λοιπόν, η τράπεζα μας φέρνει κοντά!! Άνθρωποι άγνωστοι βλέπεις να συζητάνε για τι νούμερο έχει ο καθένας, άλλοι τα αλλάζουν μεταξύ τους, κάνουν παζάρια, διασκεδάζουν βρε αδερφέ! Αυτά είναι, κι εσύ παραπονιέσαι. Εδώ όταν οι τυχεροί τελείωνουν τις δουλείες τους χαιρετιούνται με τους φίλους που αργούν ακόμα: "Χάρηκα πολύ!", "Κι εγώ χάρηκα, τι καλή κοπέλα, μόλις τη γνώρισα αλλά είχαμε αρκετό χρόνο να τα πούμε!". Το ακούς και κουφένεσαι..Μετά ρίχνεις μια ματιά και στον χώρο, τι όμορφα αποστειρωμένο περιβάλλον, ακόμα και ο κόσμος φαίνεται πιο ωραίος εδώ μέσα. Τι είναι ένας κουρέλης ή ξένος στο δρόμο; Ένα τίποτα είναι, αλλά μέσα στην τράπεζα αποκτούν αξία και αυτοί, δεν μπορεί για να είναι σε μία τράπεζα..Σε πλησιάζει και ο γεράκος από δίπλα -ο αμίλητος- και σε ρωτάει: "Τι νούμερο έχετε;", του λες εσύ "254", "Πάρτε αυτό", το κοιτάς και είναι το 245! Λες "Κι εσείς"; "Μη στενοχωρίεσαι" σου λέει, "έχω και το 244" -καβάτζα ο παππούς. Η ώρα 1:00 και εκείνος το έχει κόψει από τις 10:30..Ντλον 244 και τα νούμερα περνάν μπροστά σου χωρίς να τα βλέπεις και να τα καταλαβαίνεις, αλλά από την άλλη θέλεις;