Τετάρτη 2 Μαρτίου 2011

Όπου υπάρχει ελπίδα

Τόπος: πλατεία Συντάγματος, ώρα: 11:30μ.μ., βράδυ καθημερινής. Λίγος κόσμος πηγαινοέρχεται ξεχασμένος στη πλατεία, ένα ζευγάρι κάθεται σε ένα παγκάκι και μοιράζονται από το ίδιο κουτί γλυκά. Στο βάθος της πλατείας ένας άστεγος, τρεκλίζοντας κοιτάει έναν, έναν μέσα από τους κάδους ετοιμάζοντας το βραδινό του... Το ζευγάρι μιλάει χαμηλόφωνα:
-Χόρτασα, λέει εκείνη.
-Σκεφτόμουν να δώσουμε το κουτί με τα γλυκά σε αυτόν που κοιτάει τα σκουπίδια, απαντάει αυτός.
-Το ίδιο σκεφτόμουν κι εγώ πριν από λίγο. Να του δώσουμε και μερικές χαρτοπετσέτες...
Σηκώνονται και κατευθύνονται προς τον άστεγο, εκείνος απασχολημένος πάνω από τον επόμενο κάδο δεν δίνει σημασία.
-Αυτό είναι για εσένα, του λέει η κοπέλα τρυφερά.
Τους κοιτάει καχύποπτα, σχεδόν επιθετικά, πρώτα το αγόρι και μετά την κοπέλα.
-Τώρα τα πήραμε, είναι γλυκά, συνεχίζει εκείνη σχεδον απολογητικά...
Παίρνει το κουτί στα χέρια του και τους δείχνει το ματωμένο του χέρι που είναι δεμένο.
-Σκυλί, μου επιτέθηκε, τους λέει.
-Περαστικά σου αδερφέ, του απαντάνε.
Έμεινε ένα ζευγάρι μάτια μαλακωμένα και δύο χείλη να ψιθυρίζουν ευχαριστώ καθώς έβλεπε το ζευγάρι να απομακρύνεται από την πλατεία...

Τρίτη 8 Φεβρουαρίου 2011

Ένα χαμόγελο θα σας θάψει

Κατά καιρούς βολτάραμε από εδώ αλλά όλο και το κείμενο έμενε μισό, άλλες δεν είχες κάτι να πεις... όχι επειδή χάθηκαν τα θέματα αλλά επειδή είχε χαθεί η όρεξη... Κακό πράγμα και αυτό, μέχρι που έπεσα σε ένα κείμενο που είναι από αυτά που σε ξυπνάνε και σε κάνουν να είσαι χαζοαισιόδοξος και τιτλοφορούνται "ΕΝΑ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΘΑ ΣΑΣ ΘΑΨΕΙ" (http://www.e-tetradio.gr/ar4628el_enaxamogelothasasthapsei.html). Για αρχή σκέφτεσαι τί ζοφερός τίτλος είναι αυτος, πώς ένα τόσο όμορφο πράγμα όπως το χαμόγελο μπορεί να σε οδηγήσει σε έναν από τους παγκόσμιους και αιώνιους φόβους-αυτόν της ταφής; Μα δεν είναι το χαμόγελο που θα σε θάψει και εξηγούμαι: κάποτε λέγαμε χαμογελάστε κάνει τους άλλους να ανησυχούν, πόσο μάλιστα τώρα! Το χαμόγελο δείχνει μία ανωτερότητα, ένα δεν με αγγίζουν εμένα τα γεγονότα, όχι λόγω αναισθησίας αλλά λόγω συνειδητής επιλογής. Πόσο πιο σημαντικό από αυτό; Πόση έκπληξη προκαλέι σε έναν άγνωστο ένα χαμόγελο και μία ειλικρινής καλημέρα; Τόσο που αξίζει να το δοκιμάσεις!

Υ.Γ. Πώς καταλαβαίνεις ότι παραέχεις εξαρτηθεί από την τεχνολογία: ακούς ένα ωραίο τραγούδι στο ραδιόφωνο και ψάχνεις το replay button του youtube... Τα παραδείγματα είναι αμέρτητα βέβαια... πας γήπεδο μπαίνει goal και ψάχνεις να το δεις στο replay!