Δευτέρα 26 Ιουλίου 2010

Καληνύχτα Ελλάδα;

Σε μια χώρα που παιδιά δολοφονούνται, υπάλληλοι τραπέζης δολοφονούνται, δημοσιογράφοι δολοφονούνται και η κουβέντα που ακολουθεί αυτά τα γεγονότα ήταν αν τα παιδιά ήταν αλήτες, οι υπάλληλοι ήταν απεργοσπάστες και οι δημοσιογράφοι κίτρινοι, το παιχνίδι μοιάζει από καιρό χαμένο... Μπλογκ που στη μνήμη του νεκρού αναφέρει ως σκατόψυχη τη Ρίκα Βαγιάννη (http://prezatv.blogspot.com/) και από πάνω διακυρήττει την ελευθερία της γνώμης μόνο λυπηρό χαμόγελο μπορεί να δημιουργήσει. Πώς οι ζωντανοί τιμούν τους νεκρούς τους;
Η γενιά του Πολυτεχνείου παραδίδει κουρασμένη τα σκήπτρα στην επόμενη φωνάζοντας κουραστήκαμε, σειρά σας... Ποιά σειρά μας; Ποιά κουτσουρεμένη Δημοκρατία να διαχειριστούμε εμείς; Ακόμα και σήμερα ποιός καπηλεύεται με την ανοχή σας τα δίκαια μας; Δεν με τρομάζει η οικονομική κρίση, η κρίση των αξιών, αυτή η ηθική κρίση, είναι που με τρομάζει...
Ο λαός αρχίζει τα μπάνια του. Οι πολιτικοί δεν χρειάζεται να νοιώθουν τύψεις, τους λέει ο αφέντης, ξεκουραστείτε, δύσκολο φθινόπωρο μας περιμένει με τόσα που έμειναν να ξεπουλήσουμε... Ναι ναι ο ίδιος ο αφέντης που πριν λίγο καιρό έλεγε ή μαζί μας ή εναντίον μας... Ας σβηστεί αυτή η μικρή μνήμη που έχουμε ακόμα μία φορά, ας απολαύσουμε το καλοκαίρι που έρχεται. Ας διαμαρτυρηθούμε ξανά για την ακρίβεια, αλλά ας στηρίξουμε τον ίδιο τρόπο ζωής που έφερε αυτή την ακρίβεια. Τα πρατήρια καυσίμων ανακοινώνουν απεργίες αλλά προλαβαίνουν την προηγούμενη μέρα να αυξήσουν την τιμή της βενζίνης και τα ζώα κάνουν ουρά από πίσω, γιατί χωρίς αυτοκίνητο δεν μπορούν... Αλλά εμένα τί με νοίαζει έτσι δεν ήταν πάντα τα πράγματα; εγώ θα τα αλλάξω; εγώ θα κάνω την αρχή;

Υ.Γ.1. Το καληνύχτα Ελλάδα δεν γράφτηκε τώρα, έχει γραφτεί εδώ και πολύ καιρό...
Υ.Γ.2. Όποιος βρει την Ελπίδα, ας την φωνάξει λίγο κατά εδω...