"[...] Κατά την σύγκρουση μεταξύ Λικινίου και Μεγάλου Κωνσταντίνου το Βυζάντιο (σημ. πόλη η οποία βρισκόταν εκεί που είναι τώρα η Κωνσταντινούπολη και ιδρύθηκε το 658 π.Χ.) καταλαμβάνεται από τον Μέγα Κωνσταντίνο το 324, ο οποίος μετέφερε εκεί την πρωτεύουσα της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, ανακαίνισε την πόλη και την ονόμασε Νέα Ρώμη, η οποία όμως από το άνομα του ανακαινιστού απεκλήθη Κωνσταντινούπολη ή απλά Πόλη.
[...] Το 1442 πρώτη πολιορκία της Κωνσταντινούπολης από τον Σουλτάνο Μουράτ, το 1430 η πολιόρκηση και κατάληψη της Θεσσαλονίκης. Νέες απέλπιδες προσπάθειες για την αποστολή βοήθειας από την Δύση. Μάταια το Βυζάντιο υπογράφει στη Σύνοδο Φερράρας-Φλωρεντίας την ένωση των Εκκλησιών, η οποία γίνεται αιτία δημιουργίας στο κλήρο του Βυζαντίου των δύο μερίδων, των Ενωτικών και των Ανθενωτικών. Τα ωφελήματα από την ένωση, πολιτικά και στρατιωτικά, ασήμαντα. Το 1444 τα Χριστιανικά στρατεύματα υπό την ηγεσία του βασιλιά της Ουγγαρίας-Πολωνίας Λαδισλάβου Γ', συγκρούονται στη Βάρνα με τις τουρκικές δυνάμεις και ηττώνται ολοσχερώς. Παρ' όλα αυτά δεν υπήρχε άλλη ελπίδα σωτηρίας εκτός της Δύσης. Ο τελευταίος βασιλιάς του Βυζαντίου, ο γενναίος Κωνσταντίνος Παλαιολόγος, καταβάλλει προσπάθεια προς αυτό, οργανώνοντας παράλληλα και την άμυνα της Πόλης. Τον Απρίλιο του 1453 ο σουλτάνος Μωάμεθ ο Β' πολιορκεί από ξηρά και θάλασσα την Κωνσταντινούπολη χρησιμοποιώντας πυροβολικό και άφθονα στρατεύματα. Στις 29 Μαΐου 1453, ύστερα από τον θάνατο του βασιλιά Κωνσταντίνου στη μάχη κατά την είσοδο των Τούρκων στην πρωτεύουσα η Κωνσταντινούπολη καταλαμβάνεται. Μετά από 3 ημέρες ο Μωάμεθ ο κατακτητ΄ς εισέρχεται στην πρωτεύουσα του Βυζαντινού κράτους. Το Βυζάντιο δεν υφίσταται πλέον. Μετά από μερικά χρόνια, το 1460, οι Τούρκοι καταλαμβάνουν το Δεσποτάτο του Μοριά και το 1461 το τελευταίο ανεξάρτητο ελληνικό κράτος, το κράτος των μεγάλων Κομνηνών της Τραπεζούντας."
Με την άλωση της Πόλης ξεκινάει μία μακρά περίοδος υποδούλωσης των Ελλήνων στους Τούρκους -σχεδόν 400 χρόνια σκλαβιάς- με τα αρνητικά της επακόλουθα να είναι ακόμα ορατά.
Οι μύθοι που συνοδεύον την άλωση της Βασιλεύουσας είναι πολλοί και διάφοροι με ποιο φημισμένο αυτόν του «μαρμαρωμένου βασιλιά». Λέγεται από τον μύθο, ότι όταν οι Τούρκοι είχαν περικυκλώσει τον Παλαιολόγο και σκότωσαν το άλογό του αυτός έπεσε και την ώρα που ένας Τουρκους θα του έδινε το τελειωτικό χτύπημα, εμφανίστηκε Άγγελος Κυρίου ο οποίος μετέφερε τον Βασιλιά σε μία σπηλιά κοντά στην Χρυσόπορτα. Εκεί βρίσκεται μαρμαρωμένος ο Βασιλιάς και πέριμένει τον Άγγελο να έρθει να τον σηκώσει για να ξαναπάρει την Πόλη. Οι Τούρκοι λέγεται ότι φοβόμενοι τον μύθο έχτισαν τη Χρυσόπορτα.
Μία λαϊκή χριστιανική παράδοση, αναφερει ότι τη στιγμή που διέρρηξαν οι Τούρκοι την Πύλη της Αγίας Σοφίας τελούνταν Θεία Λειτουργία και τη στιγμή που είδε ο ιερέας τους μουσουλμάνους να ορμούν στο πλύθος των πιστών εισήλθε μέσα στον τοίχο πίσω από το Άγιο Βήμα, που άνοιξε μπροστά του κατά τρόπο μαγικό. Λέγεται ότι όταν η Κωνσταντινούπολη επιστρέψει στα χέρια των χριστιανών ο ιερέας θα βγει από τον τοίχο για να συνεχίσει την λειτουργία.
Έχουν γραφτεί πολλά βιβλία, ιστορικά και μυθιστορήματα, για την άλωση της Πόλης. Εμείς ξεχωρίζουμε το μυθιστόρημα της Μαρίας Λαμπαδαρίδου Πόθου, Πήραν την Πόλιν Πήραν Την.
Για περισσότερες πληροφορίες: http://el.wikipedia.org/wiki/Άλωση_της_Κωνσταντινούπολης#.CE.98.CF.81.CF.8D.CE.BB.CE.BF.CE.B9_.CE.BA.CE.B1.CE.B9_.CF.80.CE.B1.CF.81.CE.B1.CE.B4.CF.8C.CF.83.CE.B5.CE.B9.CF.82 και http://www.aegean.gr/agios-therapontas/magazine/special/1453/Palaiologos.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου