Δυστυχώς φτάσαμε λίγο αργά στο συναυλιακό χώρο και δεν προλάβαμε τους B-Sides, από ότι μάθαμε όμως -αν και η προσέλευση την ώρα που ξεκίνησαν ήταν μικρή και ο ήλιος ψηλά- παίξαν πολύ καλά και με μεγάλη ζωντάνια. Αναμένουμε ευκαιρία να τους δούμε και εμείς και να βγάλουμε τα δικά μας συμπεράσματα.
Οι Film μας παρουσίασαν τον καινούργιο τους δίσκο με τίτλο Persona και γεγονός είναι ότι τους περιμέναμε καλύτερους..άλλωστε κάθε κυκλοφορία τους είναι πιο ώριμη από την προηγούμενη αλλά δυστυχώς αυτό δεν κατάφεραν να το βγάλουν στη σκηνή. Πλέον τη θέση της Ελένης Τζαβάρα έχει πάρει η Ιφιγένεια Άτκινσον η οποία ήταν ιδιαίτερα συμπαθητική αλλά ακόμα δεν έχει δέσει απόλυτα με την υπόλοιπη μπάντα. Όπως ήταν αναμενόμενο λοιπόν, βαρύτητα δόθηκε στο καινούργιο τους άλμπουμ και σε συνάρτηση με το περιορισμένο της ώρας δεν ακούσαμε αγαπημένα παλαιότερα κομμάτια τους. Οι Film προς το τέλος του σετ τους μας επεφύλαξαν και μία έκπληξη με την τραγουδίστρια των Πατρινών Abbie Gale να βρίσκεται στη σκηνή και να τραγουδάει ένα τραγούδι από το άλμπουμ τους ως guest star. Το κοινό, το οποίο είχε αυξηθεί ιδιαίτερα, αντιμετώπισε χλιαρά τους Film και έδειχνε να αναμένει τα άλλα δύο ονόματα της βραδιάς.
Για τη Μόνικα πολλά έχουν γραφτεί και λεχθεί αλλά θέλαμε να την ακούσουμε και ζωντανά για να έχουμε την δική μας άποψη. Στη σκηνή του Manifest μας κράτησε συντροφιά για περίπου μία ώρα και τριάντα λεπτά αφήνοντας τις καλύτερες εντυπώσεις. Εμφανίστηκε στη σκηνή με έκδιλη την αμηχανία της -φάνηκε και στο πρώτο τραγούδι άλλωστε- αλλά στη συνέχεια αντάμειψε όλους αυτούς οι οποίοι υποστηρίζουν ότι είναι το νέο καυτό όνομα της ελληνικής αγγλόφωνης σκηνής. Μας άρεσε πολύ που φαινόταν ιδιαίτερα προσγειωμένη -παρ'όλη την ξαφνική δημοσιότητα- και μας έκανε εντύπωση η όλη συμπεριφορά της η οποία έδειχνε να απολαμβάνει κάθε στιγμή στη σκηνή. Οι μουσικοί που την πλαισίωναν ήταν όλοι πολλοί καλοί και εξαιρετικές εντυπώσεις οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι άφησε η βιολίστρια της παρέας. Το σετ της περιείχε κομμάτια από το Avatar αλλά και καινούργια τα οποία μάλιστα ήταν πολύ καλά αλλά και κάποιες διασκευές. Γενικά θα λέγαμε ότι ήταν μία πολύ καλή παρουσία την οποία ανυπομονούμε να ξαναδούμε ζωντανά.
Τί να πει κανείς για τη συνέχεια...Κατά τις 12 παρά 20 εμφανίστηκαν στη σκηνή οι Last Drive οι οποίοι επεφύλαξαν ένα συγκλονιστικό σετ για τους φίλους τους διάρκειας σχεδόν 2 ωρών -προσμετρώντας και τα δύο (!!) encore! Φαντάζομαι ότι ούτε ο πιο αισιόδοξος δεν θα περίμενε τέτοια μεγαλοπρεπή εμφάνιση αλλά και τέτοια ανταπόκριση από το κοινό της Πάτρας το οποίο δεν φημίζεται και για τη ζωντάνια του! Ο κόσμος από τα πρώτα τραγούδια έδειξε πόσο πολύ του έλειψαν οι Last Drive πέρνοντας μέρος σε ένα ανελέητο χορο-σπρωξιδο-crowd surfing στο οποίο έλαβαν μέρος όχι μόνο οι πρώτες σειρές αλλά η μισή αρένα αφήνοντας τους ανυποψιάστους να κοιτάνε απορημένοι για το τι δυναμική μπορεί να βγάλει ένα συγκρότημα που μεσουρανούσε στα μέσα της δεκαετίας του '80 έχοντας ένα πολύ καλό δίσκο στις αποσκευές του. Οι Last Drive έπαιξαν μεταξύ άλλων τα A glass of Broken Dreams και Magdalene -προσωπικό αγαπημένο- από το καινούργιο Heavy Liquid (σε παλαιότερη ανάρτηση μπορείτε να διαβάσετε και κριτική για αυτό) τα οποία έτυχαν πολύ θερμής υποδοχής από το κοινό. Οι ίδιοι μάλισταν δεν περίμεναν ότι θα έβρισκαν τόσο ζεστό τον κόσμο και φάνηκε να το καταευχαριστήθηκαν γυρνώντας στη σκηνή δις για να τραγουδήσουν για τους φίλους τους μεταξύ άλλων και το theme του Pulp Fiction. Το μοναδικό μελανό σημείο της βραδιάς 3 μπουκάλια που πέταξαν κάποια ζώα στη σκήνη ένα εκ των οποίων βρήκε τον Alex στο μπάσο αφήνοντάς τον να κοιτάει απορημένος, άλλωστε τόσος κόσμος ήταν μαζεμένος σιγά που δεν θα υπήρχαν και 2-3 ΜΑΛΑΚΕΣ.. Φεύγοντας από τον χώρο καλυμένοι με μπύρα και καταιδρωμένοι, σε συζητήσεις με φίλους όλοι ανεξαιρέτως πέρασαν ένα υπέροχο βράδυ χάρη στους Last Drive.
Μάθαμε ότι και η πρώτη μέρα του φεστιβάλ ήταν πολύ καλή με τον Φοίβο Δεληβοριά σε πολλά κέφια και τους Maravejas Ilegal να ξεσηκώνουν το κοινό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου